فرزند تنها: به خاطر مراقبت بیشتری که مادر و پدر از او دارند نوعی ارتباط و دخالت در زندگی او نیز بیشتر است و در نتیجه بچه خود را همواره کمتر و پایین تر میداند.در صورتیکه در مقابل بچه های دیگر خود را بهتر می بیند و چون مادر و پدر همواره در خدمت او بوده اند انتظارات و توقع بالاتری دارد.در نتیجه احساسات دوگانه بیشتری میکند و چون مرکز توجه هستند بیشتر خود مدار و خود محور می شوند. به خاطر زندگی دایمی با بزرگتر ها بیشتر به بی عدالتی ها و نارضایتی ها توجه میکنند.توانایی خلاقیت و تخیل بیشتری دارند.قابلیت این را دارند که به تنهایی خود را مشغول کنندوتوانایی سو استفاده از پدر و مادر را دارند.در سازمانها با افراد بزرگتر و کوچکتر ار خود ارتباط دارند و فقط به کسانیکه خودشون بخواهند کمک می کنند.میل به پیشرفت و بزرگی زیادی دارند و بیشتر موفقیت کسب میکنند.

فرزند اول: مراقبت اصولی بیشتری از دیگر بچه ها دارد.موفقیت شغلی و تحصیلی شان مانند بچه های تک فرزند است.تمایلاتی به کنترل کردن و نیز مسولیت پذیری دارد.اگر احساس برتری نسبت به بچه دوم داشته باشد احساس خوبی میکند و اگر او را رقیب خود بداند احساس بدی دارد . بچه های اول یا کاملا با پدر و مادر سازشکار می شوند و یا به نوعی جدایی و مخالفت با والدین را در پیش میگیرند.آنها فلسفه ای اخلاقی خانواده را بیشتر رعایت میکنند.کنتر به سمت رل مظلوم میروند و بیشتر به دیگران کمک میکنند.این کمک بیشتر برای جلب مهر طلبی افراد است نه مهربانی.در کار دیگران بیشتر دخالت میکنند.

فرزند دوم بیشتر از اینکه تحت تاثیر پدر و مادر باشد تحت تاثیر فرزند اول قراردارد و و همیشه نیز نقش پایین تر و ضعیف تر و وابسته را ایفا میکند.در صورتیکه فرزند اول همیشه در بازیها نقش رهبر را دارد و نیز همواره برتر و بزگتر و تواناتر است . در بزرگسالی نیز تفاوت این دو کاملا مشهود می باشد.(فرض کنید که در دوران کودکی ده هزار بار در این رل ها بازی کرده اند:یکی پیشرو و دیگری وابسته و پیرو)

فرزند وسطی: اینها میان دو فرزند گرفتار هستندو احساس بی توجهی و کم محبتی میکنند.همیشه حس میکنند که دیگران با قدرت(اولی) و با ضعف(آخری) به خواسته هاشون میرسند. در نتیجه بیشتر انزوا گرا و منفی گرا هستند  و نیز اهل آه و ناله.توانایی ایجاد ارتباط با افراد بزرگتر و کوچکتر از خود را دارندولی احتمالا احساسات خوب کمتری دارند بخصوص وقتی فرزند اول خیلی خوب باشد

بچه آخر: بعضی کاملا وابسته و غیر مسول بار میایند و بعضی کنترل کننده خانواده و سنگ صبور والدین هستند.و حتی گزارش رفتار غلط خواهر و برادر را به والدین می دهند. یا به دنبال والدین می روند و یا نوعی خشم و جدال با افراد برتر و بالاتر را دارند.احساس ضعف بیشتری دارند و چون کودکی خود را دوست نداشته اند به خصوص دختران آخر در مورد ازدواج و صاحب فرزند شدن تردید دارند.کودک آخر به خاطر ارتباط با خواهر و برادر بزرگتر زودتر با دنیای بزرگسالان آشنا میشود

خانواده های 4 فرزند به بالا: بچه های این خانواده ها عموما در روابط اجتماعی و کار امتیازات بیشتری دارند ولی کمبود محبت وامنیت و توجه دارند.این بچه ها توانایی سازگاری بالایی دارندو با خانواده روابط سطحی و گذرا.هرچند در مواقع نیاز به هم کمک میکنند ولی عاشقانه و دوستانه نیست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: